Met een zwaar hart neemt Tasar Isskreah (48) dit weekend haar 'Beste Nieuwkomer Spotlight Awards' in ontvangst. Een erkenning voor haar grote wilskracht, nadat ze in 2016 vluchtte uit Syrië. Maar thuis in Noord-Scharwoude overstemt haar verdriet alle vreugde. Er valt weinig te vieren nu haar geboortestad Latakia zwaar is getroffen door de aardbeving.

"Ik was ontzettend verdrietig en totaal niet in een feeststemming", vertelt Tasar terugdenkend aan de prijsuitreiking dit weekend. Die werd gehouden in de Amsterdamse Melkweg en is bedoeld om inspirerende nieuwkomers in de schijnwerpers te zetten.

Tasar vlucht samen met haar twee puberzoons in 2016 van Syrië naar Nederland. Binnen drie jaar leert ze Nederlands, haalt ze haar Staatsexamen en haar bevoegdheid voor docente. Tussen alle studies door haalt ze ook nog haar rijbewijs en zwemdiploma. "Mijn twee jongens van 17 gaan volgend jaar studeren en zijn veel bezig met voetbal, dus alles gaat gelukkig goed. De inburgering is honderd procent succesvol. Van kinderen én moeder."

In 2020 bracht ze een boek uit over haar leven als Syrische vluchteling. Twee jaar geleden spraken we Tasar al over haar nieuwe start-up: Tasar Fatayer, een pannenkoekenbedrijfje met een Syrische twist. Vanwege haar uitkering bleek dat een onmogelijk verhaal, dus werkt ze nu als tolk bij Vluchtelingwerk Nederland. Daarnaast is ze mediator voor Syrische gezinnen bij Bocah Donya, een bureau voor Interculturele Ondersteuning. Dat ze als 'inspirerende nieuwkomer' nu in de prijzen is gevallen, had ze ondanks al haar successen niet verwacht. "Niet dat ik mezelf onderschat, maar er waren gewoon zulke goede kandidaten. Allemaal mensen die in korte tijd zo veel hebben bereikt. Ik voel me dankbaar en vereerd."

Veel familieleden van Tasar wonen nog altijd in Syrië, precies in het gebied waar de zware aardbevingen ook plaatsvonden. Haar neef en zijn vrouw hebben het niet overleefd. "Het gebouw waar ze woonden, is compleet ingestort. Ze zijn naar de straat gerend, maar konden niet op tijd wegkomen." Ze voelt zich machteloos en heeft na het nieuws bijna vijf nachten niet geslapen. "Het heeft 15 uur geduurd voordat ze bij de lichamen konden komen. Hun 30-jarige zoon was gelukkig op bezoek bij zijn opa en oma. Ook het huis van mijn broer is volledig verwoest."

Ze is dankbaar dat ze met haar gezin in het veilige Noord-Scharwoude zit. "We hebben een dak boven ons hoofd en altijd te eten. Mijn kinderen krijgen alle zorg en onderwijs die ze nodig hebben. Maar daar hebben ze niets meer: het is ramp op ramp. Toch moeten we proberen optimistisch te blijven dat morgen de zon hopelijk weer zal schijnen."

Via de Beste Nieuwkomer Academy krijgt Tasar als een van de winnaars een gratis opleiding. Ze hinkt nog een beetje op twee gedachten, in ieder geval iets met managing of coaching. "Ik wil later graag bij de gemeente werken, om nieuwkomers te helpen die hun weg nog moeten vinden. Ik begrijp beide culturen goed en een opleiding zal mijn kansen vergroten."

Opnieuw beginnen in een vreemd land waar je de taal niet spreekt, zonder te weten of je de aarde van je thuisland ooit weer tussen je tenen zal voelen. "Het is nog altijd zwaar", bekent Tasar. Ze hoopt dat haar verhaal een inspiratiebron kan zijn voor andere nieuwkomers. "De taalkloof hoeft niet altijd een barrière te zijn, maar het verbetert wel je kansen en verrijkt je netwerk. Ik zeg yes tegen alles en ga er gewoon voor."